Kryteria wpływające na wysokość zadośćuczynienia po śmierci osoby najbliższej
- rodzaj i intensywność więzi łączącej osobę najbliższą ze zmarłym
- cierpienia moralne
- wstrząs psychiczny
- dramatyzm doznań pokrzywdzonego
- poczucie osamotnienia, pustki
- wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby najbliższej (np. depresja, lęk, spadek aktywności życiowej itp.)
- zdolność pokrzywdzonego do odnalezienia się w nowej rzeczywistości
- przebieg leczenia
- wiek pokrzywdzonego
- wiek zmarłego
- stopień pokrewieństwa ze zmarłym
- okoliczności śmierci najbliższej osoby
- wpływ śmierci na funkcjonowanie rodziny zmarłego
- rola w rodzinie pełniona przez zmarłego
- utrata możliwości ze strony rodziców na uczestniczenie w rozwoju swojego dziecka, nagłe zerwanie więzi uczuciowej z dzieckiem (gdy uprawnionymi do otrzymania zadośćuczynienia są rodzice zmarłego dziecka)
- utrata wsparcia małżeńskiego, niemożliwość podjęcia realizacji planów życiowych, osamotnienie w kwestii wychowania dzieci (gdy uprawnionym do otrzymania zadośćuczynienia jest małżonek zmarłego)
Kryteria wpływające na wysokość stosownego odszkodowania po śmierci osoby najbliższej
- utrata przez dziecko osobistych starań zmarłego rodzica o jego utrzymanie i wychowanie
- śmierć dorastającego dziecka, na którego pomoc materialną rodzice mogli liczyć w najbliższej przyszłości jak i śmierć innej osoby bliskiej, z którą związana była realizacja planów życiowych mających poprawić warunki materialne
- utrata oczekiwanego wsparcia na przyszłość (nie tylko materialnego) tj. opieki i pomocy zmarłego
- doznanie silnego wstrząsu psychicznego na skutek tragicznej śmierci osoby najbliższej, co pociąga za sobą osłabienie aktywności życiowej, zmniejszenie zarobków i zwiększenie wydatków poniesionych na leczenie lub na pomoc innych osób
- cierpienie związane z utratą osoby bliskiej i związane z tym osłabienie motywacji do przezwyciężania trudności życia codziennego
- zmiana planów życiowych na skutek śmierci bliskiej osoby np. zaniechanie dalszej nauki z uwagi na konieczność podjęcia pracy
Kryteria wpływające na wysokość zadośćuczynienia za uszkodzenie ciała
- długotrwałość leczenia – czas trwania leczenia i rehabilitacji
- długotrwałość cierpienia na skutek doznanych urazów, bolesność zabiegów i operacji
- stopień uszczerbku na zdrowiu – im wyższy uszczerbek tym większe zadośćuczynienie
- intensywność i czas trwania cierpień psychicznych (nerwowość, lęk, uczucie dyskomfortu, poczucie nieprzydatności społecznej, problemy ze snem itp.)
- konieczność pomocy osób drugich – problemy ze wstawaniem, chodzeniem, przygotowywaniem posiłków, codzienną higieną osobistą itp.
- nieodwracalność (trwałość) następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie
- rokowania na przyszłość – brak możliwości podjęcia zatrudnienia w przyszłości, konieczność rezygnacji z pasji, aktywnego korzystania z rozrywek, uprawiania sportu
- wiek poszkodowanego – młodsi poszkodowani otrzymują większe zadośćuczynienie
- płeć poszkodowanego – obrażenia, które doprowadziły do oszpeceń np. w obrębie twarzy są oceniona bardziej dotkliwe u kobiet niż u mężczyzn
- pogorszenie sytuacji życiowej – zmiana stopy życiowej, zamożności poszkodowanego
Poszkodowani, którzy nie potrafią samodzielnie określić wysokości należnego zadośćuczynienia powinni skorzystać z pomocy kancelarii, która fachowo nakreśli możliwości odszkodowawcze.
